Ik ben geboren in Middelburg en ik houd erg van het Zeeuwse landschap. Maar er is nóg een streek in Nederland die mij zeer kan bekoren en dat is Twente. Het is daar mooi en rustig, met velden in prachtige kleuren. Het landschap biedt tegelijkertijd uitzicht en beschutting.

Het gevoel dat het Twentse landschap mij geeft wanneer ik erdoorheen fiets, herken ik onmiddellijk in het werk van de schilder Ton Schulten. Zijn landschappen zinderen van kleur: heldere groenen en veel oranje en geel. Ik houd daar van! Het is vrolijkheid, helderheid en duidelijkheid. Zonder teveel opsmuk.

De felle kleuren in zijn landschappen associeer ik met actie en beweging. Tegelijkertijd is er ook eenvoud en verstilling. Het is juist die tegenstelling die het zo interessant maakt. Precies zoals het Twentse coulisselandschap zowel vergezichten biedt als veilige beschutting.

Ik zag Ton Schulten aan het werk in zijn eigen museum (tonschulten.nl/museum) en was onder de indruk van de manier waarop hij schildert. Het ziet er zo simpel en gemakkelijk uit en hij lijkt totaal geen last te hebben van het publiek dat hem op de vingers kijkt. Hij heeft een bubbel om zichzelf gecreëerd en werkt vol concentratie in die eigen wereld.

Schulten ziet het Twentse zandpad als de weg over de horizon die we allemaal moeten gaan. ‘Het gaat vooral om de sporen die we op zo’n zandpad achterlaten. Daar moeten anderen ook weer doorheen kunnen’ aldus Schulten.

Ook bij het wandelen in onze eigen omgeving gaan we over ‘gebaande paden’. Paden waar eerder mensen hebben gelopen. Je kunt zien dat anderen je voorgingen. Soms wordt het lopen daardoor gemakkelijker, soms juist moeilijker.

Hoe begaanbaar is jouw pad? En over welke horizon leidt het je? Het zijn interessante vragen om onderweg te verkennen.

Als je nieuwsgierig bent naar wandelcoaching nodig ik je van harte uit voor een kennismakingswandeling!